Baszta Półokrągła

zwana jest tak z racji swojego kształtu. Jest ona wraz z fragmentem murów obronnych, świadectwem gotyckich obwarowań staromiejskich. Basztę zbudowano w 1341 roku razem z murami obronnymi z kamienia i oblicowano cegłą. Drewniane pomosty umożliwiały obrońcom dostęp do strzelnic. Nie zachowały się ganki strzeleckie umożliwiające dostęp do szczelinowych i kluczowych strzelnic. Każda baszta znajdowała się pod opieką jednego z lubelskich cechów. Tą opiekowali się kupcy. Mieli obowiązek dostarczać do niej armaty oraz proch. W okresie staropolskim we wnętrzu baszty wyrabiano grube świece kościelne, używając do tego zawieszonych lin konopnych, po których skapywał do form gorący wosk.

Baszta została zrekonstruowana w latach 80 – tych ubiegłego wieku. Podczas remontu generalnego w 1993 r. odtworzono przypuszczalną formę zwieńczenia.